دیروز روز فرهنگ پهلوانی و ورزش زورخانه‌ای بود. از وزیر گرفته تا وکیل هم برای بزرگداشت این روز پیام دادند و کلی تعریف و تمجید از مولی‌الموحیدین علی ابن ابیطالب کردند که چگونه مرام پهلوانی را در نبرد با عمربن عبدود به عنوان نماد کفر و شرک در جنگ خندق به نمایش گذاشت. فقط همین، تمام شد. دیروز یک چرخ که در صفحه ورزشی سایت‌ها و خبرگزاری‌ها می‌زدی، نه نشانی از فرهنگ پهلوانی بود و نه خبری از فتوت و جوانمردی، اما تا دلتان بخواهد خبر بود از اینکه سرخابی‌ها با مالکان جدیدشان چه وضعیتی دارند و حالا از این به بعد قرار است پول مردم را چگونه بالا بکشند.
با این حساب طبیعی است که توقع زیادی نداشته باشیم. حجم بالای بی‌اخلاقی‌ها و پرونده‌های انضباطی در ورزش، به‌خصوص رشته خاص و عزیزکرده آقایان کت و شلوارپوش ورزش اینقدر بالاست که اصلاً حرف زدن در مورد پهلوانی و جوانمردی فقط مایه تمسخر است. اینکه آقایان حتی در نامگذاری روز‌ها و توقع داشتن از ورزش هم تبعیض قائل می‌شوند. واضح است که پشت میزنشینان ورزش تنها از یک یا دو رشته خاص توقع پهلوانی و جوانمردی دارند و بقیه را به امان خدا رها کرده‌اند و جالب اینکه برای تمام بی‌اخلاقی‌ها و لگدپرانی‌های رشته خاص‌شان حاضرند میلیارد‌ها میلیارد خرج کنند، ولی حرفی از پهلوانی و جوانمردی به آن‌ها نزنند.
اینکه مرام و منش پهلوانی فقط در یک یا دو رشته خاص دنبال شود، اوج مظلومیت واژه پهلوانی را می‌رساند. اینکه فقط شعار بدهیم و چشم روی حجم عظیمی از بی‌اخلاقی و بی‌فرهنگی در ورزش کشور ببندیم، نشان از آن دارد که آقایان فقط برای پر کردن رزومه خود به صورت شعاری کار می‌کنند، والا یکی نیست حداقل جواب بدهد که چرا با وجود داشتن روزی به نام فرهنگ پهلوانی باید شاهد این حجم از بی‌اخلاقی در ورزش باشیم. البته که پاسخ مشخص است، مانند بسیاری از موارد دیگر همه چیز پشت یک روز پنهان می‌شود.
همین کافیست که فقط یک روز در تقویم وجود داشته باشد تا آقایان به آن بنازند. بقیه ماجرا اصلاً مهم نیست، چون قرار نیست که اتفاقی رخ دهد. وزیر ورزش می‌گوید: «امیدوارم فرهنگ پهلوانی به عنوان یک فرهنگ عمومی نه فقط در ورزش زورخانه‌ای و نه حتی در دیگر ورزش‌ها، بلکه در جامعه بیش از پیش تسری یابد.»
خدمت جناب وزیر باید عرض کنیم که آیا صرف اینکه امیدوار باشیم، کافیست؟! آیا نباید برای تسری فرهنگ پهلوانی در سایر رشته‌های ورزشی، به‌خصوص رشته‌ای که مشتاقانه هر کاری از دستتان برمی‌آید برایش انجام می‌دهید، قدمی برداشت؟ اینکه فقط پیام دهیم و از مرام و معرفت تمجید کنیم که ساده‌ترین کار ممکن است. سؤال اصلی اینجاست که چند درصد این ورزشی که مدعی هستید باید مرام و مسلک امیرالمؤمنین را سرلوحه خود قرار دهند، اصلاً می‌دانند که چنین روزی هم وجود دارد؟
پاسخ این سؤالات مشخص است و باید تأسف خورد که هیچ کدام از این پاسخ‌ها چیزی نیست که با مرام پهلوانی و فرهنگ جوانمردی مطابقت داشته باشد. فرهنگ پهلوانی و جوانمردی در ورزش ایران فقط واژه‌ای است برای پر کردن یک روز در تقویم، واژه‌ای مختص یکی و دو رشته خاص و تعداد انگشت‌شماری از ورزشکاران که حتی برخی از آن‌ها به سبب اهمیت دادن به همین مرام در ورزش بایکوت و مجبور به خداحافظی شده‌اند. دیروز روز فرهنگ پهلوانی بود، اما اثر و نشانه‌ای دیده نشد، شاید، چون قرار است این روز تنها یک اسم در تقویم باشد، نه چیزی بیشتر.
